Blog
Achtbaan
29-09-2016
k heb me al twee weken voorgenomen mijn eerste blog te schrijven over mijn eerste ervaringen met MS en wat dat met me heeft gedaan. Maar door alles wat er de laatste week is gebeurd, kan ik niet anders dan beschrijven hoe ik me nu voel. En met nu bedoel ik ook nu: 29 september, 4 uur ’s morgens. Niet kunnen slapen door alles wat er in me omgaat. 4½ dag na onze aftrap met de geweldige introductie van Yvonne en de première van de video die nu op onze Facebook-pagina staat.
Sindsdien zit ik voor mijn gevoel in een achtbaan. Alles staat op zijn kop, wat voor onmogelijk werd gehouden is echt gebeurd. Als een razende verspreidde de film zich over het net. Duizenden keren bekeken en ruim 1500 keer gedeeld. Waar houdt dit op? En de gevolgen zijn helemaal bizar. Wildvreemden die geld doneren omdat de film ze geraakt heeft. Als mens, als sporter of als lotgenoot. Omdat ze het me gunnen, omdat ze me kennen “van vroeger”, omdat ...
Gisteren passeerden we de grens van 25.000 euro. Zonder dat er nog maar één activiteit is georganiseerd. Ik heb altijd geloofd in het goede van mensen, maar dit gaat mijn pet te boven. Spontaan ontstaan initiatieven om geld in te zamelen. Van mensen uit mijn omgeving, maar ook van mensen die ik dertig jaar niet gezien heb. Of die ik alleen ken via vrienden. En ze raken me allemaal.
Of het nou gaat om een grootschalig opgezet evenement of om een spontaan idee van enkele kinderen. Probeer dan nog maar eens je dagelijks leven voort te zetten. En je te focussen op je behandeling in Mexico die eraan komt. Mij lukt het niet in ieder geval. Dus ja, ik zit in een achtbaan. Maar dan wel, terwijl ik probeer mijn haar niet in de war te laten komen. Ooit geprobeerd? Dan weet je misschien wat ik bedoel ...
Sindsdien zit ik voor mijn gevoel in een achtbaan. Alles staat op zijn kop, wat voor onmogelijk werd gehouden is echt gebeurd. Als een razende verspreidde de film zich over het net. Duizenden keren bekeken en ruim 1500 keer gedeeld. Waar houdt dit op? En de gevolgen zijn helemaal bizar. Wildvreemden die geld doneren omdat de film ze geraakt heeft. Als mens, als sporter of als lotgenoot. Omdat ze het me gunnen, omdat ze me kennen “van vroeger”, omdat ...
Gisteren passeerden we de grens van 25.000 euro. Zonder dat er nog maar één activiteit is georganiseerd. Ik heb altijd geloofd in het goede van mensen, maar dit gaat mijn pet te boven. Spontaan ontstaan initiatieven om geld in te zamelen. Van mensen uit mijn omgeving, maar ook van mensen die ik dertig jaar niet gezien heb. Of die ik alleen ken via vrienden. En ze raken me allemaal.
Of het nou gaat om een grootschalig opgezet evenement of om een spontaan idee van enkele kinderen. Probeer dan nog maar eens je dagelijks leven voort te zetten. En je te focussen op je behandeling in Mexico die eraan komt. Mij lukt het niet in ieder geval. Dus ja, ik zit in een achtbaan. Maar dan wel, terwijl ik probeer mijn haar niet in de war te laten komen. Ooit geprobeerd? Dan weet je misschien wat ik bedoel ...
Bekeken: 616, Reacties: 0
Reacties
reageren
Nog geen reacties geplaatst