Blog
Hoewist?
07-12-2021
Als ik elke keer een euro kreeg voor de vraag hoe het met me gaat had ik ondertussen al een Tesla bij elkaar. Ik weet trouwens niet of die met handbediening leverbaar zijn, maar dat gaat het nu niet om. Waar ik ook kom of wie ik ook zie, de standaard openingszin is "hoe gaat het met je?" of een variant daarop. Soms oprecht geïnteresseerd, maar zeker zo vaak gebruikt als ijsbreker of als vorm van nieuwsgierigheid. En even zo vaak maak ik me er vanaf met een standaard antwoord. Best oké, z’n gangetje, ik mag niet klagen, of iets wat daar op lijkt.
Soms neem ik ook de tijd en vertel ik mijn uitgebreidere versie. Duurt iets langer, maar dan heb je ook wat. Dat het redelijk stabiel is sinds twee jaar, vooral dankzij mijn medicatie. Maar ook dat mijn handen me wel zorgen baren omdat ik daarin wel steeds een lichte achteruitgang merk.
Maar ik realiseer me ook dat ik veel dingen bijna nooit vertel. Dat schrijven eigenlijk niet meer lukt omdat ik een pen amper vast kan houden. Dat ik in een restaurant vaak om een extra scherp mes vraag omdat snijden moeilijker is geworden. Dat ik mijn soep makkelijker eet met links terwijl ik rechts ben. Of misschien beter; was.
Dat ik geen overhemden meer draag en broeken een rits moeten hebben omdat ik niet overweg kan met kleine knoopjes. En dat plastic verpakkingen of blikjes met irritant kleine lipjes vaak open gemaakt moeten worden voor me. Dat mijn sokken en schoenen aantrekken minimaal vijf minuten duurt omdat ik mijn voeten niet van de vloer krijg en ik geen drie handen heb. En zo zijn er legio voorbeelden van dingen die ik niet meer kan of veel meer inspanning kosten.
Zo, ben je weer op de hoogte. En kan ik gewoon weer kort van stof zijn bij de volgende "Hoewist?"
Soms neem ik ook de tijd en vertel ik mijn uitgebreidere versie. Duurt iets langer, maar dan heb je ook wat. Dat het redelijk stabiel is sinds twee jaar, vooral dankzij mijn medicatie. Maar ook dat mijn handen me wel zorgen baren omdat ik daarin wel steeds een lichte achteruitgang merk.
Maar ik realiseer me ook dat ik veel dingen bijna nooit vertel. Dat schrijven eigenlijk niet meer lukt omdat ik een pen amper vast kan houden. Dat ik in een restaurant vaak om een extra scherp mes vraag omdat snijden moeilijker is geworden. Dat ik mijn soep makkelijker eet met links terwijl ik rechts ben. Of misschien beter; was.
Dat ik geen overhemden meer draag en broeken een rits moeten hebben omdat ik niet overweg kan met kleine knoopjes. En dat plastic verpakkingen of blikjes met irritant kleine lipjes vaak open gemaakt moeten worden voor me. Dat mijn sokken en schoenen aantrekken minimaal vijf minuten duurt omdat ik mijn voeten niet van de vloer krijg en ik geen drie handen heb. En zo zijn er legio voorbeelden van dingen die ik niet meer kan of veel meer inspanning kosten.
Zo, ben je weer op de hoogte. En kan ik gewoon weer kort van stof zijn bij de volgende "Hoewist?"
Bekeken: 665, Reacties: 9
Reacties
reageren
7 december 2021, 10:51 uur
Karin
Zeer herkenbaar!
reageren
7 december 2021, 11:01 uur
Marije
Ja lastig hoeist wij merken ook dat de uitgebreide versie vaak ook ongemak oplevert bij de vrager.
Men kan nog zo oprecht zijn in die vraag een antwoord zoals jij de situatie nu schetst is toch een moment van oei.
Ook herkenbaar aan deze kant
Soms een verkorte versie is al heftig genoeg
Het is niet niks wat je in moet leveren en dat is gewoonweg klote
Vooral je handen man wat akelig
Ik hoop dat het heel langzaam gaat en je nog lang dit wat t nu is kunt behouden
Lieve groet Marije
Men kan nog zo oprecht zijn in die vraag een antwoord zoals jij de situatie nu schetst is toch een moment van oei.
Ook herkenbaar aan deze kant
Soms een verkorte versie is al heftig genoeg
Het is niet niks wat je in moet leveren en dat is gewoonweg klote
Vooral je handen man wat akelig
Ik hoop dat het heel langzaam gaat en je nog lang dit wat t nu is kunt behouden
Lieve groet Marije
reageren
7 december 2021, 11:26 uur
Mieke
Super herkenbaar...
reageren
7 december 2021, 12:12 uur
Maureen
❤️
reageren
7 december 2021, 16:09 uur
Pascal Kanters
✋
Groetjes Pascal
Groetjes Pascal
reageren
7 december 2021, 19:04 uur
He marcel toch en wij staan machteloos Hoegraag dat we anders zouden willen
reageren
9 december 2021, 08:56 uur
Eric
Hé Marcel,
Ik kan niet ontkennen dat het geen standaardopeningszin is, ook van mij. Maar jou spreek ik niet zo vaak en dit keer was het een oprecht “Hoewist?”
Jouw blog en jouw antwoord daarstraks, geeft aan dat het soms om de kleine dingen gaat. De dingen die voor zo voor de hand liggen ineens niet meer kunnen. Dat frustreert en baart je zorgen.
Ik hoop dat je de zorgen om je handen nog lang hebt, want zolang die zorg er is doen je handen het nog.
Zoals je al zei, je staat positief in het leven. Da’s mooi, geniet daarvan. Want of je soep nou met rechts of links eet, hij smaakt hetzelfde.
Groet Eric
Ik kan niet ontkennen dat het geen standaardopeningszin is, ook van mij. Maar jou spreek ik niet zo vaak en dit keer was het een oprecht “Hoewist?”
Jouw blog en jouw antwoord daarstraks, geeft aan dat het soms om de kleine dingen gaat. De dingen die voor zo voor de hand liggen ineens niet meer kunnen. Dat frustreert en baart je zorgen.
Ik hoop dat je de zorgen om je handen nog lang hebt, want zolang die zorg er is doen je handen het nog.
Zoals je al zei, je staat positief in het leven. Da’s mooi, geniet daarvan. Want of je soep nou met rechts of links eet, hij smaakt hetzelfde.
Groet Eric
reageren
9 december 2021, 16:49 uur
dora bouw
marcel ik wens je heel veel sterkte na wat ik allemaal gelezen heb meer kan ik helaas niet voor je doen gr d \ouw
reageren
20 december 2021, 18:15 uur
Simone Spuij
Het is alsof ik Annette hoor. Zo herkenbaar. Buiten de broek met de rits dan 🤪.
Het is klote maar daar was je zelf al achter.
Kan je veel geluk 🍀 opsturen en hopen dat het helpt 🙏🏼
Het is klote maar daar was je zelf al achter.
Kan je veel geluk 🍀 opsturen en hopen dat het helpt 🙏🏼
reageren