Blog
Vervlogen dromen
24-01-2022
Het schijnt dat je alleen kunt dromen van mensen of dingen die je eerder in je leven hebt gezien. Zelf droom ik vaak over mijn jeugd op de boerderij, en dan met name de periode voor mijn puberteit. Dus ook van de boerderij zoals die toen was in al haar eenvoud en kleinschaligheid. Pas tussen mijn 18e en 25e levensjaar is deze boerderij omgebouwd tot de vorm waarin we deze uiteindelijk verkocht hebben. In die jaren heb ik er veel energie in gestopt om te moderniseren en uit te breiden. Ondanks dat we de boerderij in '97 hebben verkocht was ik wel trots op wat er toen stond. De stallen waren goed onderhouden, schoon en zo ingericht dat zowel het vee als ik ons er fijn voelden. Maar niet alleen de stallen, maar ook het huis, al dateerde dat van 1878, en de tuin lagen er altijd netjes bij. Geen wonder dat we alles binnen enkele weken kwijt waren nadat het bordje "te koop" in de tuin stond.
Gisteren was ik met Bart na 24 jaar weer terug. De boerderij heeft sinds twee jaar weer een nieuwe eigenaar met grootse plannen. Binnen een jaar gaat alles tegen de vlakte en wordt er een nieuw huis met schuren gebouwd. Een laatste kans dus om nog een keer te zien wat er geworden is van alles. Of beter gezegd; van overgebleven is. Want zowel de stallen als het huis waren volledig uitgewoond. De ooit door mij aangebrachte verf tegen het keukenplafond en het behang van de slaapkamers waren nog intact, voor zover je daar van kunt spreken. De tuin was eerder een weide geworden waar zelfs letterlijk koeien hadden gelopen. Ondanks dat de stallen al deels gestript waren, was ook daar duidelijk te zien dat er na mij niemand meer de moeite had genomen om iets te onderhouden of schoon te maken. De windwijzer op de nok van de oude stal, ooit door mijn moeder geschilderd naar het evenbeeld van Annie 8, hing er desolaat bij. Misschien stond zij nog het best symbool voor de troosteloosheid van het geheel wat ik zag.
Het was goed om nog een keer terug te zijn en jeugdherinneringen op te halen. Maar ik blijf toch liever vasthouden aan mijn oude dromen. Al zijn ze dan al lang vervlogen.
Gisteren was ik met Bart na 24 jaar weer terug. De boerderij heeft sinds twee jaar weer een nieuwe eigenaar met grootse plannen. Binnen een jaar gaat alles tegen de vlakte en wordt er een nieuw huis met schuren gebouwd. Een laatste kans dus om nog een keer te zien wat er geworden is van alles. Of beter gezegd; van overgebleven is. Want zowel de stallen als het huis waren volledig uitgewoond. De ooit door mij aangebrachte verf tegen het keukenplafond en het behang van de slaapkamers waren nog intact, voor zover je daar van kunt spreken. De tuin was eerder een weide geworden waar zelfs letterlijk koeien hadden gelopen. Ondanks dat de stallen al deels gestript waren, was ook daar duidelijk te zien dat er na mij niemand meer de moeite had genomen om iets te onderhouden of schoon te maken. De windwijzer op de nok van de oude stal, ooit door mijn moeder geschilderd naar het evenbeeld van Annie 8, hing er desolaat bij. Misschien stond zij nog het best symbool voor de troosteloosheid van het geheel wat ik zag.
Het was goed om nog een keer terug te zijn en jeugdherinneringen op te halen. Maar ik blijf toch liever vasthouden aan mijn oude dromen. Al zijn ze dan al lang vervlogen.
Bekeken: 650, Reacties: 4
Reacties
reageren
24 januari 2022, 09:35 uur
Gea
Ik snap het helemaal, dat was ook de reden dat ik niet mee ging. M’n herinnering zijn zo fijn dat het zien met eigen ogen alleen maar verdrietig voelt. Maar toch ben ik wel blij met de foto’s die jullie stuurden. Het is goed zo !
reageren
24 januari 2022, 12:38 uur
Diny
Wij waren ook blij met de foto’s en verhalen van bart en marcel ik heb er ook altijd graag gewoond met mooie en droevige tijden . Mooi geschreven marcel dank jullie allebei
reageren
26 januari 2022, 14:55 uur
Karin
Jammer, wanneer er zo omgegaan wordt met iets waar je zo'n fijne herinneringen aan bewaart. Je zou bijna willen weten van een koper wat hij met het huis van plan is of dat hij er net zoveel energie en liefde in steekt als dat jij gedaan hebt...
Mijn (en mijn vaders) geboortehuis is 5 jaar geleden verkocht en op een enkel dakraam na is alles van buiten nog hetzelfde.
Heb tijdens de verbouwing even binnen mogen kijken en 'mijn' huis is juist veel mooier geworden.
Kun je trouwens de koe niet van het dak halen om deze een nieuw plekje te geven?
Mijn (en mijn vaders) geboortehuis is 5 jaar geleden verkocht en op een enkel dakraam na is alles van buiten nog hetzelfde.
Heb tijdens de verbouwing even binnen mogen kijken en 'mijn' huis is juist veel mooier geworden.
Kun je trouwens de koe niet van het dak halen om deze een nieuw plekje te geven?
reageren
8 februari 2022, 15:09 uur
Tante Anneke
Ook ik heb je blog met een tikkeltje weemoed gelezen. Jullie huis was niet alleen leuk voor jullie als kinderen maar voor iedereen.
Je was altijd welkom op die boerderij daarvoor hoefde je in feite niet eens te bellen of “het uitkwam”, Het kon altijd.
Een wereld van verschil met vandaag.
Je was altijd welkom op die boerderij daarvoor hoefde je in feite niet eens te bellen of “het uitkwam”, Het kon altijd.
Een wereld van verschil met vandaag.
reageren