Blog
Terug naar school
20-05-2022
Ik stam nog uit de tijd van de lagere school. Dat je eerst geslaagd moest zijn voor de kleuterschool voor je naar de eerste klas mocht. Van die twee jaren kleuteren weet ik letterlijk niets meer van, net zomin als ik me andere dingen herinner uit die jaren. Dat ik bij juffrouw Mariet en Jos zat weet ik alleen van de twee klassenfoto's waar iedereen op staat met hetzelfde kapsel. Pispot voor de jongens, de lange variant voor de meisjes.
De lagere school begon voor mij bij juffrouw Van de Velden. Voornamen mochten blijkbaar toen nog niet. Waarom weet ik niet, maar ik heb het regelmatig gepresteerd om de les in de hoek te eindigen. Ik zal het wel verdiend hebben was de standaard reactie van mijn vader. De rest van die zes jaar verliep niet veel anders. Ik kon makkelijk mee wat leren betreft, hoewel ik meestal met andere dingen bezig was. Ergens vond ik school maar lastig. Allemaal meesters, juffen en kinderen die iets van me wilden terwijl ik net zo lief in mijn eigen bubbel, mijn eigen wereldje zat. Ik had genoeg vriendjes, en toch voelde ik me regelmatig onzeker of alleen. Op het voortgezet onderwijs werd dat niet anders. Ik studeerde op de lagere school weliswaar af met een gymnasium-advies, verder dan 3 havo ben ik nooit gekomen. En zelfs daar deed ik vier jaar over. Ondertussen had ik het niet naar m'n zin op school. Ik deed stoer om met de populaire jongens mee te doen, maar voelde me alleen maar onzekerder.
De eerste school waar ik het enigszins leuk had was de MAS in Helmond. Daar heb ik me altijd meer thuis en onder soortgenoten gevoeld. Kwam misschien ook omdat er zo ongeveer alleen maar jongens zaten. Dan kun je ook lekker veilig alleen je buitenkant laten zien, dat deden ze immers allemaal.
Pas op m'n 35e ben ik aan het HBO begonnen. Dat was meteen ook de eerste opleiding waar ik iets voor gedaan heb, al was dat ook minimaal. Volwassen worden helpt blijkbaar om het leven en leren wat serieuzer te nemen.
Hoe anders is het nu. Deze week ga ik voor de tweede keer in een week naar school. Niet om in de banken te zitten, maar om voor de klas te staan. Ik mag mijn verhaal vertellen over wie ik ben, wat ms met me gedaan heeft en hoe ik daar mee om ga.
Een ding blijft wel hetzelfde. Het blijft spannend om voor het eerst het schoolplein op te gaan.
De lagere school begon voor mij bij juffrouw Van de Velden. Voornamen mochten blijkbaar toen nog niet. Waarom weet ik niet, maar ik heb het regelmatig gepresteerd om de les in de hoek te eindigen. Ik zal het wel verdiend hebben was de standaard reactie van mijn vader. De rest van die zes jaar verliep niet veel anders. Ik kon makkelijk mee wat leren betreft, hoewel ik meestal met andere dingen bezig was. Ergens vond ik school maar lastig. Allemaal meesters, juffen en kinderen die iets van me wilden terwijl ik net zo lief in mijn eigen bubbel, mijn eigen wereldje zat. Ik had genoeg vriendjes, en toch voelde ik me regelmatig onzeker of alleen. Op het voortgezet onderwijs werd dat niet anders. Ik studeerde op de lagere school weliswaar af met een gymnasium-advies, verder dan 3 havo ben ik nooit gekomen. En zelfs daar deed ik vier jaar over. Ondertussen had ik het niet naar m'n zin op school. Ik deed stoer om met de populaire jongens mee te doen, maar voelde me alleen maar onzekerder.
De eerste school waar ik het enigszins leuk had was de MAS in Helmond. Daar heb ik me altijd meer thuis en onder soortgenoten gevoeld. Kwam misschien ook omdat er zo ongeveer alleen maar jongens zaten. Dan kun je ook lekker veilig alleen je buitenkant laten zien, dat deden ze immers allemaal.
Pas op m'n 35e ben ik aan het HBO begonnen. Dat was meteen ook de eerste opleiding waar ik iets voor gedaan heb, al was dat ook minimaal. Volwassen worden helpt blijkbaar om het leven en leren wat serieuzer te nemen.
Hoe anders is het nu. Deze week ga ik voor de tweede keer in een week naar school. Niet om in de banken te zitten, maar om voor de klas te staan. Ik mag mijn verhaal vertellen over wie ik ben, wat ms met me gedaan heeft en hoe ik daar mee om ga.
Een ding blijft wel hetzelfde. Het blijft spannend om voor het eerst het schoolplein op te gaan.
Bekeken: 521, Reacties: 8
Reacties
reageren
20 mei 2022, 09:38 uur
Anita
Hopelijk zetten ze je nu niet meer in de hoek..goed van je om je verhaal te laten horen
reageren
20 mei 2022, 09:54 uur
Marije
Wat fijn Marcel om dit te mogen doen
Ik hoop dat je het deze keer wel een fijne ervaring vind fijn weekend
Ik hoop dat je het deze keer wel een fijne ervaring vind fijn weekend
reageren
20 mei 2022, 10:27 uur
Gerrit
Wat fijn dat je, je verhaal kwijt kunt. B
ij belangrijke dingen is er altijd spanning. De naam die daarbij past is "Leven"
ij belangrijke dingen is er altijd spanning. De naam die daarbij past is "Leven"
reageren
20 mei 2022, 10:44 uur
Mieke
❤️
reageren
20 mei 2022, 11:21 uur
Diny
Het was het hoofd van de school waar alles om draaide
reageren
20 mei 2022, 13:16 uur
Wim
nou snap ik pas waarom jij jezelf destijds eens geknipt hebt.. dat pispot kapsel zat je dwars !
reageren
20 mei 2022, 14:30 uur
Karin
Wat gaaf dat je dit gaat doen! Onder welke noemer en voor welke klas? (kids, tieners) Lijkt me leuk om te doen, ook spannend, dat wel. (dus mocht je nog versterking wensen ;) )
reageren
23 mei 2022, 07:36 uur
Mieke L
Mooie foto; ik herken de foto (en het soort kapsel) uit m’n eigen fotoalbum 😁 Dat die slimme, watervlugge jongen ook wel eens onzeker was …
Mooi dat je nu op deze hele andere manier weer naar school gaat Marcel; je hebt veel te brengen.
Mooi dat je nu op deze hele andere manier weer naar school gaat Marcel; je hebt veel te brengen.
reageren