Marcel Kanters

Nulla calamitas sola

04-08-2022

Er zijn veel verbindingen te bedenken die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. De dikke en de dunne, Peppi en Kokki en Samson en Gert. Maar ook in het dagelijks leven zijn er legio voorbeelden te bedenken. Zonder bier geen kater, zonder stroom geen licht en zonder mobiele telefoon geen leven. Dat laatste is tenminste de mening van de jongste generatie. Hoe deden we dat vroeger toch? We reisden de wereld over zonder dat we konden appen waar we waren. Als je iets wilde weten zocht je het op in een encyclopedie en wilde je wat kopen moest je naar de winkel. Hoe anders is dat nu. Er komen meer pakketbezorgers bij ons langs dan ooit tevoren, Google is onze beste vriend en tijdens de vakantie van Liz kan ik meekijken hoe mooi het zwembad daar wel niet is. Mijn moeder zegt nog steeds dat ze me het meest zag toen ik een maand in Mexico verbleef voor mijn stamceltherapie.
Oh ja, ik dwaal af. Ik had het over die verbindingen.
Want ook de Romeinen kenden het al; een ongeluk komt nooit alleen. Nulla calamitas sola.
Voor auto-immuunziektes geldt ook zoiets blijkbaar. Waar kwam ik vandaag namelijk achter?
Ik heb MS dus, al jaren inmiddels. Ik ben er zelfs aan gewend geraakt dat ik niet alles kan of dat niet alles vanzelfsprekend is. Maar sinds vandaag heb ik ook officieel Lichen Sclerosus. Zie je niks van aan de buitenkant, net als MS. Toch heb ik al bijna een jaar last dat mijn mondslijmvlies kapot is. Soms meer, soms minder, maar het is er altijd. Behandeling is niet mogelijk, wel symptoombestrijding. Waar heb ik dat vaker gehoord?

Bekeken: 484, Reacties: 6

Blog