Marcel Kanters

Afscheid nemen (2)

03-09-2022

Ik heb de kerk al jaren geleden de rug toegekeerd. Ik was nooit een vroom aanhanger, maar alle perikelen rondom misbruik gaven de doorslag voor me. Of misschien nog meer, het ontkennen en goedpraten ervan. Maar ook de kop-in-het-zand politiek van Rome heeft me altijd tegenstaan. Standpunten over abortus, condoomgebruiken en de rol van de vrouw die in mijn ogen echt niet meer konden. Het schijnt dat het huidige opperhoofd iets milder is, maar helaas pindakaas, ik kom niet meer terug.
Vandaag namen we in de kerk van mijn geboortedorp afscheid van Toon, de vader van een jeugdvriend van me. Met de woorden van de pastoor over herrijzen, schuld belijden en de roeping tot god heb ik zelf niet zoveel. Liever herinner ik me Toon op mijn eigen manier. Dat ik als kind mee mocht als hij op woensdag het eten in grote tonnen bij restaurants en het ziekenhuis ophaalde. Het stonk een uur tegen de wind in, maar zijn varkens waren er gek op. En in datzelfde veewagentje, waar hij altijd in rondreed, werden wij jaren later op zondag bij regenweer afgezet bij dansles. Of dat we onze eerste carnavalswagen hebben gebouwd bij Toon in de schuur. Het formaat van de garagedeur bepaalde de afmeting van de wagen. Toon waar nun skônne mens werd in de kerk verteld. Maar ook zonder kerk lukt het best om het daarmee eens te zijn.

Bekeken: 469, Reacties: 4

Blog