Blog
Het dorp
04-09-2022
Tijdens het afscheid van Toon afgelopen week speelde een accordeonist het nummer "Het dorp" van Wim Sonneveld. Terwijl ik in de kerkbank zat hoorde ik de tekst en ging in gedachten terug naar mijn geboortedorp.
Ik ben iets te jong voor "een kar die ratelt op de keien", maar er waren nog wel veel zandwegen die inmiddels ter ziele zijn. En ook die hoge bomen stonden er. Niet zozeer "langs het tuinpad van mijn vader", maar wel langs die zandwegen.
Want al lijkt het dorp nog steeds op het dorp van toen, toch is er gigantisch veel veranderd. In de straat waar ik woonde zaten maar liefst negen koeienboeren. Daar is er nog eentje van over, maar die heeft waarschijnlijk meer koeien dan die negen samen destijds. We hadden geen "slagerij J. Van de Ven", maar wel twee winkels die hun tijd ver vooruit waren. Ze bezorgden 40 jaar geleden al aan huis. En de jumbo maar denken dat ze innovatief zijn! Zelfs een filiaal van de Rabobank hadden we.
Het hart van het dorp was dan wel geen "raadhuis met een pomp er voor", maar de kerk, de school en twee cafés. De school is weinig veranderd op het oog. Met andere woorden, deze lijkt redelijk oudbollig. De ene kroeg, waar ik jaren heb doorgebracht, is omgebouwd tot woonhuis. En de andere, waar ik enkele jaren boven heb gewoond, ziet er uit alsof er binnen weinig meer gebeurd. Gelukkig is de kerk ook veranderd. Vroeger kon je alleen over een trap naar binnen, maar daar hebben ze mooi een heling van gemaakt. Mijn dorp. Het zal er best fijn wonen zijn, maar "het maakt me wat melancholiek".
Ik was een kind, hoe kon ik weten,
dat dat voorgoed voorbij zou gaan
Ik ben iets te jong voor "een kar die ratelt op de keien", maar er waren nog wel veel zandwegen die inmiddels ter ziele zijn. En ook die hoge bomen stonden er. Niet zozeer "langs het tuinpad van mijn vader", maar wel langs die zandwegen.
Want al lijkt het dorp nog steeds op het dorp van toen, toch is er gigantisch veel veranderd. In de straat waar ik woonde zaten maar liefst negen koeienboeren. Daar is er nog eentje van over, maar die heeft waarschijnlijk meer koeien dan die negen samen destijds. We hadden geen "slagerij J. Van de Ven", maar wel twee winkels die hun tijd ver vooruit waren. Ze bezorgden 40 jaar geleden al aan huis. En de jumbo maar denken dat ze innovatief zijn! Zelfs een filiaal van de Rabobank hadden we.
Het hart van het dorp was dan wel geen "raadhuis met een pomp er voor", maar de kerk, de school en twee cafés. De school is weinig veranderd op het oog. Met andere woorden, deze lijkt redelijk oudbollig. De ene kroeg, waar ik jaren heb doorgebracht, is omgebouwd tot woonhuis. En de andere, waar ik enkele jaren boven heb gewoond, ziet er uit alsof er binnen weinig meer gebeurd. Gelukkig is de kerk ook veranderd. Vroeger kon je alleen over een trap naar binnen, maar daar hebben ze mooi een heling van gemaakt. Mijn dorp. Het zal er best fijn wonen zijn, maar "het maakt me wat melancholiek".
Ik was een kind, hoe kon ik weten,
dat dat voorgoed voorbij zou gaan
Bekeken: 446, Reacties: 3
Reacties
reageren
4 september 2022, 20:02 uur
Marije
Mooie herinneringen aan die tijd
En ook aan jouw opa
En ook aan jouw opa
reageren
4 september 2022, 20:43 uur
Nina
Mooi geschreven. Je neemt ons als lezer mee in je mijmeringen over jouw dorp.
reageren
5 september 2022, 19:58 uur
Pascal Kanters
🙏 mooi verwoord en zeer herkenbaar 😌
reageren