Blog
Telefoon
23-10-2022
Mijn ouders hadden vroeger een telefoon in de woonkamer hangen. Boven de bank hing een bakeliet zwart model. Veel meer modellen waren er volgens mij ook niet, want bij mijn klasgenootjes hadden ze vaak hetzelfde model, als ze er al eentje hadden. Hooguit was het een hippe grijze. Tegenwoordig heten ze vintage en wordt er grof geld voor gegeven. Ons nummer, wat maar uit drie cijfers bestond, stond er in mooie cijfers op, samen met die van de dokter, de buurman en de KI. Mobiliteit was nog ver te zoeken in die dagen. Het toestel hing zo vast dat mijn moeder er zelfs omheen moest behangen. En wilde je wat privacy kon je met het krulsnoer net tot in de keuken komen, waarna de deur mooi klemde. De telefoon was toen al onmisbaar, met name wanneer de dierenarts met spoed gebeld moest worden.
Hoe anders is dat nu. We lopen allemaal met ons eigen toestel rond, waarbij bellen allang niet meer het hoofddoel, maar eerder bijzaak is. Wanneer we hem kwijtraken verliezen we niet alleen alles wat we er in opgeslagen hebben, maar ook een deel van onszelf. Veel mensen, vooral jongeren, ontlenen een deel van hun identiteit aan hun telefoon, of beter gezegd het model. Dat mag niet te oud of te goedkoop zijn en moet minmaal voorzien zijn van een gepersonaliseerd omhulsel. En een uur zonder, laat staan een dag, is niet geleefd.
Zelf ben ik inmiddels, na 27 jaar, ongeveer toe aan mijn tiende exemplaar. Ooit begonnen aan een model met een uitschuifbare antenne, waar ik echt niet meer mee kon dan bellen. Zelfs sms was nog te veel.
Maar ook ik ben er inmiddels achter dat ik niet meer zonder kan. Niet omdat ik bang ben om onbereikbaar te zijn of iets te missen, maar omdat ik niet zonder durf. Als rolstoeler ben ik nergens als ik in the middle of nowhere sta met een lekke band of kapotte auto. Vergelijk het met een reserveband van je auto. En even naar een huis verderop lopen zit er dan niet in.
Vorige week heeft mijn telefoon het begeven nadat ik hem heb leren zwemmen. En gelijk voelde ik de paniek opkomen. Vandaar dat ik deze tekst dus heb geschreven op mijn reserve-toestel.
Hoe anders is dat nu. We lopen allemaal met ons eigen toestel rond, waarbij bellen allang niet meer het hoofddoel, maar eerder bijzaak is. Wanneer we hem kwijtraken verliezen we niet alleen alles wat we er in opgeslagen hebben, maar ook een deel van onszelf. Veel mensen, vooral jongeren, ontlenen een deel van hun identiteit aan hun telefoon, of beter gezegd het model. Dat mag niet te oud of te goedkoop zijn en moet minmaal voorzien zijn van een gepersonaliseerd omhulsel. En een uur zonder, laat staan een dag, is niet geleefd.
Zelf ben ik inmiddels, na 27 jaar, ongeveer toe aan mijn tiende exemplaar. Ooit begonnen aan een model met een uitschuifbare antenne, waar ik echt niet meer mee kon dan bellen. Zelfs sms was nog te veel.
Maar ook ik ben er inmiddels achter dat ik niet meer zonder kan. Niet omdat ik bang ben om onbereikbaar te zijn of iets te missen, maar omdat ik niet zonder durf. Als rolstoeler ben ik nergens als ik in the middle of nowhere sta met een lekke band of kapotte auto. Vergelijk het met een reserveband van je auto. En even naar een huis verderop lopen zit er dan niet in.
Vorige week heeft mijn telefoon het begeven nadat ik hem heb leren zwemmen. En gelijk voelde ik de paniek opkomen. Vandaar dat ik deze tekst dus heb geschreven op mijn reserve-toestel.
Bekeken: 401, Reacties: 3
Reacties
reageren
23 oktober 2022, 12:53 uur
Karin
De telefoon is inmiddels onmisbaar, werk, sociale contacten, alles gaat via dat ding.
Soms verlang ik weer naar vroeger, waar je bij een wildvreemde moest aanbellen om te vragen of je mocht bellen wanneer je een lekke band had of dat je naar een telefooncel ging om je ouders te bellen dat je niet thuis kwam om te eten.
Die oude telefoon is prachtig!
Soms verlang ik weer naar vroeger, waar je bij een wildvreemde moest aanbellen om te vragen of je mocht bellen wanneer je een lekke band had of dat je naar een telefooncel ging om je ouders te bellen dat je niet thuis kwam om te eten.
Die oude telefoon is prachtig!
reageren
23 oktober 2022, 13:32 uur
buren
Heel herkenbaar wij hadden lang geen telefoon maar mochten bij buren bellen
Ook ik had een geel model met antenne Het begin van een verslaving aan social media
Maar verdomd gemakkelijk als je aan de andere kant van Nederland woont en kan zien waar je familie vrienden of bekenden zich mee bezig houden
En familie in Indonesië hebbende ook niet onbelangrijk voor contact
Maar net als in jouw geval helaas ook noodzakelijk
Een ega met een broze gezondheid maakt m onmisbaar
Ook ik had een geel model met antenne Het begin van een verslaving aan social media
Maar verdomd gemakkelijk als je aan de andere kant van Nederland woont en kan zien waar je familie vrienden of bekenden zich mee bezig houden
En familie in Indonesië hebbende ook niet onbelangrijk voor contact
Maar net als in jouw geval helaas ook noodzakelijk
Een ega met een broze gezondheid maakt m onmisbaar
reageren
23 oktober 2022, 19:26 uur
Diny
Had je vandaag geen telefoon toen je vast zat in het zand ? Gelukkig was je niet alleen Tot gauw allemaal
reageren