Marcel Kanters

Omgekeerde rollen

01-10-2020

Midden in de nacht schrik ik wakker. Ik hoor gestommel beneden. Als ik mijn ogen open zie ik dat het vier uur is, de slaapkamerdeur openstaat en de lamp op de gang aan is. Voor ik me realiseer dat Yvonne niet in bed ligt komt ze binnen met een emmer in haar hand. Ze voelt zich flink beroerd zegt ze, terwijl ze weer gaat liggen. Ik slaap gelukkig weer snel in nadat de lamp weer uit is gemaakt. De volgende ochtend is Yvonne nog steeds erg ziek geeft ze aan. Omdat het haar werkdag is breng ik haar telefoon naar boven zodat ze haar afspraken af kan zeggen. Ze slaapt daarna weer in. Af en toe steek ik mijn hoofd om de deur om te checken of alles nog oké is. Meer dan een kop thee kan ik niet voor haar betekenen. En zo zijn onze rollen voor een keertje omgedraaid. Yvonne is ziek en ik mag zorgen. Maar dat valt me nog niet mee kom ik al snel achter. Elke keer als ik naar boven loop kost me dat best wat energie en de traplift weiger ik nog steeds te gebruiken. Dat komt vandaag deels ook door het irritante pingeltje dat hij maakt, en ik wil Yvonne niet onnodig wakker maken. Gelukkig komt ze eind van de middag naar beneden. Veel leven zit er echter nog niet in dus we nemen het zekere voor het onzekere en melden haar aan voor een Coronatest. Dit blijkt echter niet zo simpel als het lijkt. De klachten passen niet in een Corona profiel. Pijn op de borst en zwaar vermoeid telt niet blijkbaar. Dus verzinnen we er maar een klacht bij om verder te komen in het aanmeldprogramma. En dan komen we eindelijk bij de data en testplaatsen. De eerste is Urmond. Eh, nee. Da's niet echt handig. Daarna volgen nog Apeldoorn, Zutphen, Venlo en uiteindelijk Helmond. Dat ligt tenminste in de buurt dus die leggen we vast.
Er zit wel een klein voordeel aan het ziek zijn, want nu hoef ik niet te koken. Yvonne heeft toch geen eetlust en Matt en ik hebben afgesproken een visplateau te gaan eten bij het Grieks restaurant waar Liz werkt. Ik check voor ons vertrek nog effe of Yvonne het red zonder ons en dan laat ik haar alleen. Gelukkig leverde dat geen problemen op en als we thuiskomen ligt ze alweer onder de wol. Ik kruip er snel naast. Hopelijk gaat het morgen wat beter. Kan ik tenminste zelf weer de patiënt uithangen.

Bekeken: 701, Reacties: 0

Blog