Blog
Griep 2.0
18-02-2018
Ik dacht afgelopen woensdag weer van mijn griep verlost te zijn. Eindelijk geen last meer van de koorts en het slappe gevoel in mijn lijf. Tot ik aan het eind van de week de man met de hamer weer tegenkwam en ik meegesleurd werd in de volgende griepgolf. En deze keer was (en is) het menens.
Nog nooit heb ik me zo slap en futloos gevoeld als gevolg van een simpele griep.
De combinatie van MS en griep blijkt in deze dagen meedogenloos. Waar een gezond persoon enkele dagen wat slap is, krijg ik de symptomen in het kwadraat gepresenteerd. Alles wat in het dagelijks leven vanzelfsprekend lijkt is nu voor mij te veel of te zwaar. Zo lukt het me niet om zonder ondersteuning van de keukentafel de bank te bereiken, heb ik geen kracht in mijn handen om het eten te snijden of tandpasta uit de tube te knijpen en kom ik de trap alleen op door met mijn linkse been te klimmen. Ondanks dat ik rechtshandig ben, heb ik geen enkele kracht aan die kant over. Deze blog heb ik zelfs maar met twee vingers kunnen schrijven.
En de griep gaat wel weer over, maar zijn dit de voortekenen van wat mij te wachten staat als mijn MS me steeds verder in zijn greep krijgt? Steeds minder kunnen en afhankelijk worden van de mensen om me heen. Verandert de rol van Yvonne en mij ten opzichte van elkaar? Ik weet dat ik steeds meer inlever, maar zo word ik wel heel erg en snel met de neus op de feiten gedrukt. Het gevoel alsof je gevangen zit in je eigen lichaam en je moet leven met een aangetrokken handrem.
Nog nooit heb ik me zo slap en futloos gevoeld als gevolg van een simpele griep.
De combinatie van MS en griep blijkt in deze dagen meedogenloos. Waar een gezond persoon enkele dagen wat slap is, krijg ik de symptomen in het kwadraat gepresenteerd. Alles wat in het dagelijks leven vanzelfsprekend lijkt is nu voor mij te veel of te zwaar. Zo lukt het me niet om zonder ondersteuning van de keukentafel de bank te bereiken, heb ik geen kracht in mijn handen om het eten te snijden of tandpasta uit de tube te knijpen en kom ik de trap alleen op door met mijn linkse been te klimmen. Ondanks dat ik rechtshandig ben, heb ik geen enkele kracht aan die kant over. Deze blog heb ik zelfs maar met twee vingers kunnen schrijven.
En de griep gaat wel weer over, maar zijn dit de voortekenen van wat mij te wachten staat als mijn MS me steeds verder in zijn greep krijgt? Steeds minder kunnen en afhankelijk worden van de mensen om me heen. Verandert de rol van Yvonne en mij ten opzichte van elkaar? Ik weet dat ik steeds meer inlever, maar zo word ik wel heel erg en snel met de neus op de feiten gedrukt. Het gevoel alsof je gevangen zit in je eigen lichaam en je moet leven met een aangetrokken handrem.
Bekeken: 585, Reacties: 0
Reacties
reageren
Nog geen reacties geplaatst