Blog
Onzekerheid
09-10-2016
MS wordt ook wel de sluipmoordenaar genoemd. Neemt alles langzaam af van zijn prooi. Maar ook in de omgeving van de MS-patiënt verandert veel. Dat wordt mij ook steeds duidelijker.
Vooral voor degene die zeer dicht bij me staan, is er veel veranderd sinds ik de diagnose kreeg. Voor mijn kinderen ben ik een ander type vader geworden. Effe stoeien na het eten is er niet meer bij. Eén duwtje en ik ben uit evenwicht. Een balletje trappen in de tuin lukt ook niet meer. En steeds vaker moeten zij zich ook inzetten om klusjes te doen die vaders normaal gesproken gewoon doen. Het gras maaien of de vuilniszakken buiten zetten, zijn geen vanzelfsprekendheid meer voor mij.
Gelukkig kan er nog veel wel, maar het doet soms zeer om te beseffen dat iets niet meer kan wat vroeger heel gewoon was. Het meest is er veranderd voor Yvonne. Ook haar toekomst is onzeker geworden. Zullen we samen oud worden? Hoe is onze kwaliteit van leven dan nog? en welke rol hebben we dan naar elkaar? Kunnen we nog steeds “gewoon” gelijkwaardig zijn of zal haar rol meer en meer die van verzorgende worden? Ik moet er niet aan denken dat zij haar leven in dienst moet stellen van mij. Toen we 15 jaar geleden 'Ja!' zeiden tegen elkaar hadden we toch een ander toekomstscenario.
Gelukkig kunnen we nog genieten van elkaar en van de kleine dingen in het leven, maar het houdt ons wel bezig. Leven in het nu klinkt zo logisch, maar soms kost het meer energie dan ons lief is ...
Vooral voor degene die zeer dicht bij me staan, is er veel veranderd sinds ik de diagnose kreeg. Voor mijn kinderen ben ik een ander type vader geworden. Effe stoeien na het eten is er niet meer bij. Eén duwtje en ik ben uit evenwicht. Een balletje trappen in de tuin lukt ook niet meer. En steeds vaker moeten zij zich ook inzetten om klusjes te doen die vaders normaal gesproken gewoon doen. Het gras maaien of de vuilniszakken buiten zetten, zijn geen vanzelfsprekendheid meer voor mij.
Gelukkig kan er nog veel wel, maar het doet soms zeer om te beseffen dat iets niet meer kan wat vroeger heel gewoon was. Het meest is er veranderd voor Yvonne. Ook haar toekomst is onzeker geworden. Zullen we samen oud worden? Hoe is onze kwaliteit van leven dan nog? en welke rol hebben we dan naar elkaar? Kunnen we nog steeds “gewoon” gelijkwaardig zijn of zal haar rol meer en meer die van verzorgende worden? Ik moet er niet aan denken dat zij haar leven in dienst moet stellen van mij. Toen we 15 jaar geleden 'Ja!' zeiden tegen elkaar hadden we toch een ander toekomstscenario.
Gelukkig kunnen we nog genieten van elkaar en van de kleine dingen in het leven, maar het houdt ons wel bezig. Leven in het nu klinkt zo logisch, maar soms kost het meer energie dan ons lief is ...
Bekeken: 543, Reacties: 0
Reacties
reageren
Nog geen reacties geplaatst