Blog
Aan alles komt een eind
25-10-2017
Een jaar geleden stond ik aan de vooravond van een groot medisch avontuur. Of experiment. Net hoe je het voelt of ziet. En nu, terwijl ik dit schrijf, lig ik voor de laatste keer in een Londens ziekenhuisbed voor de nabehandeling van dat avontuur. Daarmee zet ik eindelijk een streep onder een lang jaar. Een jaar waarin ik heb geleefd tussen twee werelden. Mijn oude wereldje, waarin ik me elk jaar overgaf aan mijn ziekte die steeds meer ruimte vroeg en me daardoor beperkte. Zowel in mijn doen als in mijn denken. Maar ook tussen mijn nieuwe wereld. Waarin ik weer vooruit durf te kijken en weer plannen smeed voor de toekomst.
En ook al zijn dat niet de zaken van voorheen, van verre reizen en grootse avonturen, het zijn wel dingen waar ik warm van word. Ik heb ze omarmt vanuit mijn levensmotto “MS heeft me veel ontnomen, maar net zo veel gebracht”. Zo ben ik een opleiding gestart tot integraal leefstijlcoach. Een opleiding waarin ik niet alleen al mijn energie kwijt kan, maar van waaruit ik mooie mensen ontmoet en ik mensen kan en mag spiegelen in diepe, inspirerende gesprekken. Iets wat ik me enkele jaren gelden niet voor kon stellen. Ik en praten over gevoel of verdriet??
Maar ik ben ook dankbaar voor de diepere laag die Yvonne en ik hebben gevonden binnen onze relatie. Een relatie die ook door mijn ziekte op zijn kop is komen staan, en dan niet alleen voor mij. Samen een lange wandeling of een avondje swingen is voor mij niet meer mogelijk. Naast het verdriet dat dit brengt, besef ik ook dat ik daarvan mag leren. Wat is loslaten en hoe doe je dat? En wat komt er voor terug? Veel vragen, waar ik langzaam een antwoord op vind. En waarmee ik me realiseer dat ik die reis naar binnen nooit had kunnen maken zonder mijn MS. Of zonder Yvonne.
Al komt er dan na vandaag een eind aan mijn medisch avontuur, die andere reis begint nu pas echt. En al hoef ik er geen koffers voor te pakken of entingen voor te halen, een gezonde spanning brengt het wel met zich mee.
En ook al zijn dat niet de zaken van voorheen, van verre reizen en grootse avonturen, het zijn wel dingen waar ik warm van word. Ik heb ze omarmt vanuit mijn levensmotto “MS heeft me veel ontnomen, maar net zo veel gebracht”. Zo ben ik een opleiding gestart tot integraal leefstijlcoach. Een opleiding waarin ik niet alleen al mijn energie kwijt kan, maar van waaruit ik mooie mensen ontmoet en ik mensen kan en mag spiegelen in diepe, inspirerende gesprekken. Iets wat ik me enkele jaren gelden niet voor kon stellen. Ik en praten over gevoel of verdriet??
Maar ik ben ook dankbaar voor de diepere laag die Yvonne en ik hebben gevonden binnen onze relatie. Een relatie die ook door mijn ziekte op zijn kop is komen staan, en dan niet alleen voor mij. Samen een lange wandeling of een avondje swingen is voor mij niet meer mogelijk. Naast het verdriet dat dit brengt, besef ik ook dat ik daarvan mag leren. Wat is loslaten en hoe doe je dat? En wat komt er voor terug? Veel vragen, waar ik langzaam een antwoord op vind. En waarmee ik me realiseer dat ik die reis naar binnen nooit had kunnen maken zonder mijn MS. Of zonder Yvonne.
Al komt er dan na vandaag een eind aan mijn medisch avontuur, die andere reis begint nu pas echt. En al hoef ik er geen koffers voor te pakken of entingen voor te halen, een gezonde spanning brengt het wel met zich mee.
Bekeken: 566, Reacties: 0
Reacties
reageren
Nog geen reacties geplaatst