Blog
In Reverse
13-11-2017
Twee en een half jaar geleden zat ik in de trein van Kaposvar naar Boedapest. Ik had er net een driedaags verrassingsbezoek op zitten aan Matt en zijn handbalploeg. Nooit meer vergeet ik zijn verraste blik toen hij mij onverwacht langs het veld zag staan in Hongarije. En nu was ik weer op mijn weg terug naar huis. Ik zat bijna alleen in de trein met muziek in mijn oren, liet het landschap langs me heen glijden en zat na te genieten van het mooie vader-zoon-moment. En voor het eerst in mijn leven kreeg ik tranen in mijn ogen bij het horen van een nummer. Ik besefte dat het tranen van geluk waren, mede gevoed door de mooie muziek. In dit geval het nummer “In Reverse” van The War On Drugs. Maar wat maakt nu dat je bepaalde muziek mooi vindt? Ligt het aan dat nummer, wat voor mij symboliseerde dat sinds enkele jaren mijn leven ook in z’n achteruit staat? Is dat de band, die je meevoert op haar tonen? Of zit hem dat ook in de herinnering die je hebt bij een bepaald nummer? Voor mij werkt dat laatste in ieder geval wel zo. Bij het horen van een bepaald nummer ga ik weer terug in de tijd. Naar een bepaalde gebeurtenis, moment of persoon. Zo creëer ik mijn eigen bibliotheek met mooie herinneringen. Herinneringen aan onze bruiloft, de geboorte van Matt en Liz en het afscheid van dierbaren. En elk jaar wordt de bibliotheek een beetje voller. Gisteren zat ik in Amsterdam bij een concert van The War On Drugs. En weer had ik tranen in mijn ogen en genoot ik van de muziek. Maar in gedachten zat ik weer in de trein....
Bekeken: 571, Reacties: 0
Reacties
reageren
Nog geen reacties geplaatst