Blog
Winter
07-02-2021
Het is winter buiten. Toen ik opstond keek ik, ondanks dat het nog donker was, een witte wereld in. Strooiwagens rijden met regelmaat door de straat en niemand waagt zich buiten als het niet nodig is op dit vroege uur. Rond zeven uur komt langzaam het verkeer op gang en tegen half negen zie ik de eerste voetgangers aan hun hond trekken.
Winterweer. De ene zweert er bij. Schaatsen, sneeuwpoppen bouwen en sleeën. De ander gruwt er van. Kou leiden, auto's krabben en bang om de weg op te gaan of uit te glijden.
Zelf heb ik niks met kou en winter. Komt waarschijnlijk door mijn jeugd. Zodra het echt vroor was er een boel extra werk op de boerderij. Koeien water geven met emmers omdat de drinkbakken vastgevroren waren (en die emmers gooiden ze standaard om als ze genoeg hadden), melkstal ontdooien, tractors die niet starten en zand bikken van de voerkuilen. En omdat een koeienstal nooit geïsoleerd is had je het de hele dag koud. Ondanks het hooi dat mijn vader in alle openingen van de stal stopte. Alleen bij de varkens was het lekker warm binnen. En als je echt koude handen had liet je er de kleine kalfjes op sabbelen. Dan werden ze het snelst warm. En schoon...
Om dan in je vrije tijd nog plezier te beleven aan sneeuw en ijs ging mij te ver. Ik heb sporadisch geschaatst in mijn jeugd. Alhoewel je het geen schaatsen mocht noemen. Ik bleef overeind op mijn ijzers, veel meer was het niet. Liever ging ik slootje glijden langs ons huis. Of proberen te fietsen over het ijs. Dat ging eigenlijk best goed. Tot we bij de buurman kwamen die nog geen riolering had en we met fiets en al tussen het wc-papier belandden.
En ook nu heb ik weer niks met winterweer. In een rolstoel zit je stil, dus het is meteen ijskoud. En rijden door de sneeuw zie ik ook niet zitten. Mijn voeten, die een paar centimeter boven de grond staan, fungeren dan steeds als sneeuwschuiver. Maar het ergste is dat ik met mijn handen ook in de sneeuw zit. Omdat mijn hoepels, die ringen aan de wielen om voort te bewegen, ook door de sneeuw ploegen lukt het niet om mijn handen sneeuwvrij te houden. Kortom; ik ben komende dagen zoveel als mogelijk binnen. Net als vroeger kijk ik liever naar de sneeuw dan dat ik er in moet.
Winterweer. De ene zweert er bij. Schaatsen, sneeuwpoppen bouwen en sleeën. De ander gruwt er van. Kou leiden, auto's krabben en bang om de weg op te gaan of uit te glijden.
Zelf heb ik niks met kou en winter. Komt waarschijnlijk door mijn jeugd. Zodra het echt vroor was er een boel extra werk op de boerderij. Koeien water geven met emmers omdat de drinkbakken vastgevroren waren (en die emmers gooiden ze standaard om als ze genoeg hadden), melkstal ontdooien, tractors die niet starten en zand bikken van de voerkuilen. En omdat een koeienstal nooit geïsoleerd is had je het de hele dag koud. Ondanks het hooi dat mijn vader in alle openingen van de stal stopte. Alleen bij de varkens was het lekker warm binnen. En als je echt koude handen had liet je er de kleine kalfjes op sabbelen. Dan werden ze het snelst warm. En schoon...
Om dan in je vrije tijd nog plezier te beleven aan sneeuw en ijs ging mij te ver. Ik heb sporadisch geschaatst in mijn jeugd. Alhoewel je het geen schaatsen mocht noemen. Ik bleef overeind op mijn ijzers, veel meer was het niet. Liever ging ik slootje glijden langs ons huis. Of proberen te fietsen over het ijs. Dat ging eigenlijk best goed. Tot we bij de buurman kwamen die nog geen riolering had en we met fiets en al tussen het wc-papier belandden.
En ook nu heb ik weer niks met winterweer. In een rolstoel zit je stil, dus het is meteen ijskoud. En rijden door de sneeuw zie ik ook niet zitten. Mijn voeten, die een paar centimeter boven de grond staan, fungeren dan steeds als sneeuwschuiver. Maar het ergste is dat ik met mijn handen ook in de sneeuw zit. Omdat mijn hoepels, die ringen aan de wielen om voort te bewegen, ook door de sneeuw ploegen lukt het niet om mijn handen sneeuwvrij te houden. Kortom; ik ben komende dagen zoveel als mogelijk binnen. Net als vroeger kijk ik liever naar de sneeuw dan dat ik er in moet.
Bekeken: 627, Reacties: 0
Reacties
reageren
Nog geen reacties geplaatst