Blog |
||
Groene vingers
30-03-2021
Ik ben de laatste tijd meer bezig met de planten in de tuin. Komt het door Corona of doordat mijn wereld kleiner wordt? Feit blijft dat ik meer plezier heb in het aanleggen van borders, het snoeien van plantjes en onze tuin aantrekkelijker te maken. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor vogels en insecten.
Ik heb weliswaar het grootste deel van mijn leven op een boerderij gewoond en gewerkt, maar dat was toch iets anders. Op de boerderij teelden we gras en maïs, wat ik vooral leuk vond omdat het op grote schaal gebeurde. Alle werkzaamheden gebeurden met een tractor, daar werd ik niet moe of vies van. Ik had daarbij dan ook niet het gevoel dat ik groene vingers had, ondanks dat ik grond bewerkte, zaaide, bemestte en oogstte. Mijn vader kon nog wel dagen met een schoffel tussen de rijen maïs doorbrengen of met een schop zuring uitsteken in het gras maar daar werd ik nooit blij van. Ook voor zijn moestuin kon ik geen enthousiasme opbrengen, wat deels werd veroorzaakt doordat we daardoor wekenlang alleen spinazie of tuinbonen te eten kregen. Weggooien was zonde, en dat gold blijkbaar ook voor het zaaizaad in het voorjaar... Maar nu krijg ik mijn lol in het tuinieren eindelijk terug. Bijna te laat, want veel dingen kan ik niet meer zelf doen. Grasmaaien moet ik aan Yvonne en de kinderen overlaten, net als het water geven van de planten. Mijn trots van deze week is dat ik helemaal zelf een border heb aangelegd. De stalen platen hebben Matt en Liz voor me naar achter gesjouwd. Maar het ingraven, stellen en aanaarden deed ik toch maar mooi zelf. En vandaag de climax: plantjes zetten. Nadeel is alleen dat ik niet meer op mijn hurken kan zitten. Als ik dat doe val ik telkens om, dus dan maar op m’n knieën naast de rolstoel. Naast groene vingers heb ik nu dus ook zwarte knieën! Bekeken: 826, Reacties: 1
Reacties
reageren
31 maart 2021, 09:24 uur
Ben je wel door de tuin gekropen en marcel van die tuinbonen ik kan daar niks aan doen spinazie was nog erger die kwamen met manden naar binnen
reageren
|
||
© Marcel Kanters |