Blog

Intro | Over mij | Blog | Aanmelden | Marcel vertelt | Recepten | Top 500 | Contact
Frustratie
14-04-2021
Elke twee weken kom ik bij mijn therapeut Marijke. Maar eigenlijk kom ik elke keer vooral dichter bij mezelf. Ik kom dichterbij mijn gevoel, iets wat ik 50 jaar niet gedaan heb. En dichterbij mijn gevoel komen betekent ook meer pijn voelen. Voorheen kon ik mijn pijn of verdriet nog wel bedekken en er een ander gevoel voor terugplaatsen. Dan zou ik bijvoorbeeld drukker of juist teruggetrokken kunnen zijn, of het gevoel onderdrukken door fysiek iets te gaan doen. Werken, fietsen,  rennen, maakt niet uit, maar in ieder geval niet voelen. MS en fysiek gaat helaas slecht samen, dat is ook één van de redenen dat ik vastliep in 2019 en ik nu dus regelmatig naar Marijke ga. Ik merk dat ik steeds eerder bij mijn diepere gevoelens uitkom. En meestal is dat pijn of verdriet. Er is al zoveel wat er niet meer is of kan dat mijn emmer constant redelijk vol is. Een bericht als afgelopen week van het CBR kan er dan ook echt niet meer bij. Tel daarbij op dat mijn spraaksoftware niet lekker loopt, mijn rechterhand me steeds meer in de steek laat, alle coronashit en je hebt een beeld van mijn emmer. Voorheen had ik nog kunnen denken "het is nu eenmaal toch zo" en alles gelaten ondergaan. En dat lukt dus nu niet meer. Gelatenheid heeft plaats gemaakt voor moedeloosheid en geduld is vervangen door frustratie. Ik krijg het niet uit mijn hoofd en moet lijdzaam ondergaan wat dat alles met me doet. Met als gevolg dat er al dagenlang niets meer uit mijn handen komt en ik niet verder kom dan staren naar een beeldscherm of uit het raam. Ergens voel ik nog strijdlust. Wil ik alles uit de kast trekken om mijn gelijk te halen of in ieder geval mijn doel te bereiken. En tegelijkertijd voel ik me moegestreden. En ongeveer daartussenin blijf ik hangen. Apathisch wachtend op wat komen gaat. Ben ik depressief? Zit ik er doorheen? Of is dit het doorvoelen van de pijn en het verdriet? Ik weet het niet. Het enige wat me nu een beetje helpt is het delen van mijn verhaal. Met Yvonne, de kinderen en enkele goede vrienden en collega's. En nu met jou dus...
Bekeken: 757, Reacties: 14
Reacties
reageren
14 april 2021, 17:09 uur
Gerrit
Ik weet het ook niet. Misschien is dat wel de meest eerlijke reactie. Is niet weten een echt probleem?
reageren
14 april 2021, 17:18 uur
Marcel toch wij lijden met je mee . Maar staan zo machteloos aan de zijl lijn . En kunnen niks doen . Hoe graag we ook zouden willen . Als alleen veel van je houden
reageren
14 april 2021, 18:28 uur
Simone Spuij
Lieve Marcel
Ik herken hier zoveel van mijn dochter in. Er zitten zoveel ups and downs aan deze klote ziekte. Blijf dicht bij jezelf en blijf vertrouwen houden. Weet dat het moeilijk is maar soms is dat het enige wat overblijft. Geniet van je mooie gezin. Lieve groetjes
reageren
14 april 2021, 19:32 uur
Karin
❤️
reageren
14 april 2021, 20:54 uur
Yvonne Fransman
Daar word ik stil van...
Bij je gevoel komen is dus heel dubbel op dit moment. Het helpt je om dichtbij jezelf te zijn maar zit tegelijk ook in de weg om je gelukkig te voelen?
Heel begrijpelijk en invoelbaar waar je nu in zit. Hopelijk kun je het jezelf toestaan! X
reageren
15 april 2021, 06:44 uur
Sjannie
Blijf het met ons delen, Marcel. Dat doet jou goed en dan doet het ons ook goed! We kunnen zo weinig, maar wat we wel kunnen is 'meegaan' op jouw weg.
Dikke knuffel
reageren
15 april 2021, 08:23 uur
Marja
Als hij kon toveren, kon toveren, kon toveren, kon toveren, dat was het lied waaraan ik dacht toen ik dit las. Konden we maar toveren Marcel, dan maakten we jou meteen weer beter
reageren
15 april 2021, 08:26 uur
O Marcel,
Ja wat kunnen we hierop zeggen... Ik weet het niet
Fijn dat je het deelt
Dikke kus
reageren
15 april 2021, 11:58 uur
Susan Spanjers

reageren
15 april 2021, 16:30 uur
Jaqueline
Tis gewoon soms allemaal kei k*'t, hier ook,vooral nu, maar gooi 't eruit, schrijf 't van je af inderdaad en schop er (zo mogelijk🙃) kei hard tegenaan, ik snap 'm in ieder geval!! En dan......,weer verder, nog steeds k*'t, maar wel weer 'n iets minder volle emmer!! Je doet 't goed, Kanters!!!
Grtz en 'n virtueel potje blijheid, Jaqueline (zus van Jel)
reageren
16 april 2021, 08:49 uur
Jacqueline  Kersten
Ik zou willen dat ik iets kon doen. Maar ik vind het fijn om je verhalen te lezen of ze positief of negatief zijn. Zo mooi geschreven
reageren
17 april 2021, 12:13 uur
Marja
Een ❤ voor jou Marcel!
reageren
19 april 2021, 21:15 uur
Daan
Mooi mens!!!!
Zoals ik ooit tegen Fons zei "sommige dingen in je leven brokkelen af, maar er wordt ook gebouwd aan iets nieuws, iets stevigs, iets moois ook, waaraan je je kan vasthouden"

Love💜🍀
reageren
23 april 2021, 11:30 uur
Kitty
Marcel, dit is zo herkenbaar. Mijn man heeft ppms en vier jaar geleden een hsct behandeling ondergaan. De laatste maanden gaat hij ineems weer sneller achteruit met dezelfde klachten en frustraties als bij jou. Emotie en frustraties delen is het enige wat helpt. Maar wat een gevecht is het. Hou moed en blijf genieten van je gezin.
reageren
© Marcel Kanters
';
';
×