Marcel Kanters

Corona

02-01-2021

Het nieuwe jaar begint lekker qua ziektes. Elke jaarstart is sowieso al een ijkpunt voor me. Wat kan ik nu en wat kon ik vorig jaar rond de jaarwisseling nog? Ik lever continue in, maar het gaat minder hard voor mijn gevoel nu ik dagelijks in mijn rolstoel zit. Dan heb ik dergelijke ijkpunten nodig om dat helder te krijgen. Oké, dat is één. MS dus. Dan zitten we al bijna een jaar opgescheept met alle sores rondom Corona. Mijn wereld is al kleiner dan die van mijn lopende medemens, dus een lockdown maakt dat nog extra frustrerend. En nu ben ik bang dat ik het zelf ook te pakken heb. Gisteren merkte ik dat mijn smaak plotseling verdween. Ik zat met Yvonne en Noimin aan een kop groene thee, waar ik door de rokerige smaak erg van hou, maar besefte ineens dat ik het niet proefde. Omdat het zo plotseling kwam heb ik nog een aantal testjes gedaan. Een oliebol? Smakeloos. Mandarijn? Smaakt nergens naar. Honing en poedersuiker? Geen zoetigheid aan te bespeuren. Ouzo dan? Gelukkig, een beetje smaak had ik nog. Maar zodra ik het doorslikte was alles verdwenen. Geen nasmaak, niets. Zou het dan toch? Verder voelde ik me namelijk prima.
Ik heb direct een test aangevraagd om het zeker te weten.
En vandaag mocht ik dus opdraven in de teststraat in Uden. Een vrolijke meid stak een wattenstaafje in mijn keel en neus en binnen twee minuten stond ik weer buiten. En dan begint het grote afwachten.
Heb ik het of heb ik het niet? Ondertussen zijn de grappen hier thuis niet van de lucht. Zullen we papa potgrond voeren? Proeft ie toch niet. Of alles wat over de datum is uit de kelder? Ziek is ie toch al! En tegelijk reken ik me rijk. Niet alleen met Yvonne en de kinderen, maar ook dat het wel meevalt als dit het is. Die smaak komt wel een keer terug, en blijkbaar kan mijn immuunsysteem wel wat aan. Ik wacht de uitslag dus maar rustig af.

Bekeken: 674, Reacties: 0

Blog